Ben Umm Tarık. Eşim Suriye’de şehit oldu, sonrasında kızımla birlikte ambulansla Türkiye’ye geldim. Kendisi böbrek kanseri hastasıydı, sekiz doz ilaç aldı ama vücudu dayanamadı ve böbrekleri çalışmayı bıraktı.
Yaklaşık iki yıl tedavi boyunca diğer çocuklarımdan uzaktaydım; onları getirmeye çalıştım ama yapamadım. Sınırdan kaçak yolları düşündüm ama hidrosefali olan kızımın durumu buna izin vermiyor çünkü kafasındaki iki cihaz ısıya maruz kalırsa çok şiddetli bir sarsıntı geçirip onu tehlikeye atabilir. Hayat işte, ne yapalım. Birkaç uğraş sonucunda buraya gelen aileler aracılığı ile çocuklarımı da getirmeyi başarabildim fakat kimlik çıkarılamadı, bu nedenle okula gidemiyorlar. Çocuklarım şu anda okuma yazma bilmiyor, tek temennim iyi bir eğitim alabilmeleri.
Türkiye’ye gelişimin ilk zamanları, kızımın tedavisi başladığında hastanede kalıyorduk. Şükürler olsun, sonrasında tüm yiyecek, giyecek ve barınma ihtiyaçlarımızı karşılayan Islamic Relief ile tanıştık ve kurumun yetimhanesine yerleştik. Eğer siz olmasaydınız, kızımın tedavisi bitmeden Suriye’ye dönmek zorunda kalacaktık.
Burada güvendeyiz. Çocuklarım için birçok etkinlik düzenleniyor ve bayramlar çok özel geçiyor.